Çocukluğumuz

Güzeldi çocukluğumuz!Terk derdimiz bir lastik top, daha çok misket kazanmak, renki kolonyalar ve çubuk şekere yatırmaktı 5 kuruşluk harçlığımızı!

Ah bir bisikletim olsa der durur bi tur versene derdik çekinmeden arkadaşımıza bir de zengin çocukların adidas ayakkabılarına özenirdik.

Yaz oldu mu kızılca kıyamet anne ikna edilir bir kot pantolon kesilir şort yapılır, üzeride malibu yazan mavi sokak terlikleri giyerdik!

Yaz tatillerinde başımızın derdi tatil kitapları ve öğretmenlerin dayattığı Ömer Seyfettin kitaplarını okumak içimizi sıkardı!

Dokuztaş en sevdiğimiz oyundu, yuvarlatılmış mermerle oynadığımız seksek bir de saklambaç! O yüzdendir gördüğümüz kötülükleri görmek istemeyip saklanışımız!

Özgürlük sokağa çıkıp oynayabilmek için izin almaktı!

Her pazar western filmleri izler Çatapatlı tabancalarla kovboyculuk oynardık!

Bahçelerden meyve aşırmak adrenalini en yüksek eylemdi,buzdolabında aynı meyve varken!

Küslük nedir bilmezdik, topumuzu alanlara girişir hakkımızı alırdık!

Kirlenmemişti ruhlarımız, en büyük hatalar yapılmamıştı henüz.Tek kirimiz koşarken sırtımıza kadar sıçrayan çamurlar, boyunumuzda çizgi şeklinde oluşan tozdu!

Leğende yıkardı annelerimiz, mis gibi sabun kokardık hafta boyu, yüreğimiz gibi!

Ne güzeldi çocukluğumuz!

Düşerdik kalkardık,yaralarımız kabuk bağlardı! Düştüğümüzde yaralarımızdan öpen olmazdı bizim!Güçlü çocuklardık

Herkesin kendi dondurma parası olur ama ne hikmetse anneler de aynı anda veridi, bir yer biri bakar yoktu o zamanlarda!

Hızla koşardık ceplerimiz erik dolu, bahçe sahibi amca ardımızdan taş atarken kılır kıkır gülerdik!

Yağmur yağdı mı camlara parmakla yazı yaZdığı için azar işitmeyen yoktu!

Ne güzeldi, ne mutluyduk!

Ruhumuzun çocuk kalışı hep bu yüZden işte!

Aldanışlarımız, şaşkınlıklarımız bilmeyişimiz paranoyayı bundandı!

Bölüşmeye alıştık.Yetişkin dünyasında bocalayışlarımız saflığa alışkanlığımızdandı!

Öldü mü içemizdeki çocuk?Ölür mü hiç!O çocukluğu yaşamasaydık çakalları bilirdik zira hamdolsun kandırlışlarımızla büyüyor öğreniyoruz!

Geri baktığımızda omzumuzun ardından mutluyduk be!

Şimdi Herbirimizin ardında kendi çocuk hali kendimize emanet, korumayı sevmeyi öğrendik kendimizi.

Banu Ergün