Limit

Matematik ile ilgisini anlayamayarak bizleri ağlatan, anlayana dek göbeğimizin çatladığı konudan bahsetmeyeceğim.

Bahsedeceğim limit, oluşumuzu engelleyen yada yozlaşmamıza neden olan ve yahut gelişimimize ket vuran ve hatta zararlı bir insan haline gelmemize neden olan kısıtlamalar.

Ukalalık bir limittir, öğrenmemizi engeller.

Cesaretsizlik limittir, keşfetmemizi engeller.

Empati kuramamak limittir, bizi bencil yapar.

Adalet duygusundan yoksun olmak limittir, zarar veririz.

Farklı olmaktan korkmak limittir, kutunun yada çemberin dışına çıkarak başka bakış açıları edinmekten, “ben” i sergilemekten uzaklaştırır.

Ezberlenmiş doğrular limittir, başka doğrular olabileceğini dahi düşünmemize engel olur.

Fazla merhamet limittir, mantığı devre dışı bırakır.

Bencillik limittir, merhametli olmaya manidir.

İyi niyet limittir, dengeli kullanılmazsa şayet!

Kötü niyet limittir, aşılması hiç kolay olmadığı gibi karanlığa hapseder.

Güvenmek limittir, kandırılırız.

Güvenmemek limittir, kaybederiz.

Denge ise limitleri aşmada önemli bir tramplendir!

Denge var ise ;tüm duygular, yerine göre iyi yada kötü olaylar zinciri ile öğretir.

Ancak akıl yoksa Denge de olmaz ve Limitlerin arasında sıkışıp kalırız.

Her şeyin bir limiti vardır,kimi aşılır aşılamaz.

İnatçılık en zararlı limittir, yoldan dönemezsiniz. Bile bile yada akıl ve kalp oyunda olmadığından farkında olmadan daha da derin karanlığa sürükler bizi.

Yaşadığımız çevre, yetiştiğimiz aile yoksunluklarımız, hastalıklarımız da limittir.Fakat bu limitleri aşmış pek çok insan vardır!Onlar limitleri ,ışıkları ile aşmışlardır.

Limitsizlik; daima gelişebileceğine, değişebileceğine, yoldan dönebileceğine, farklı bir yol bulabileceğine, ne olursa olsun geç kalmadığına, öğrenebileceğine ve cesaretine , içindeki güzel “sen” i çıkarabileceğine inanmaktır.

Hayatta hiçbir şey karşılıksız kalmaz , iyi yada kötü.

Aşmamız gereken limitler ise, alacağımız karşılığın ya hemen önündedir; atlamamız için kazanmamız için yada ardındadır; itekler, belamızı bulmamız için.

Seçim bizim.

Banu Ergün