Bolero De Ravel

Önce şuraya linkini bir koyalım ki bilenler bilmeyenler tekrar bir dinleyebilsin:

(Ayrıca YouTube’a Bolero De Ravel yazarak da dinleyebilirsiniz )

Şimdi de http://www.ravelinbolerosu.com/ ‘u buraya ekleyelim ki hemen alttaki şahane iki paragrafın sahibine hakkını teslim edelim!

Ellerinize, kaleminize sağlık!

Şöyle tarif etmiş yazan: “Saplantılı bir melodi!”

Saint-Jean-de-Luz’deki evinde tatil yaparken, piyanosunun başına geçer. Bir süre sonra kuvvetli bir melodi yakalar ve onunla oynamaya başlar. En iyi orkestrasyonu bulmak için, farklı enstrümanları katarak melodiyi defalarca tekrarlar. İsmini ağır ritimli İspanyol dansı ve müziğinden alan ‘Bolero’, işte bu deneysel çalışmayla doğar.

Eser trampetle başlar. Takiben, enstrüman grupları melodiyi yineleyerek sırayla müziğe dahil olurlar. Saplantılı melodisiyle dinleyeni on beş dakika boyunca hipnotize eden eser, kişiyi yükselten, çarpıcı bir finalle son bulur. 

* * *

Buradan sonrası benden 😉

Hayatımız gibi gelmedi mi size de?

Bolero De Ravel’ i her dinlediğimde,sürekli aynı şekilde tekrar eden notaların;her defasında ritmin de yükselişi ve yeni yeni enstrümanların eklenişi ile ; bir üst perdeden sıralanışına hayran kalırım.

Hayatımız gibi.

Aynı insanlarla olmasa da benzeri durumlar gelmez mi başımıza?

Mesela; İyi niyetimizi kullanan biri çıkar mutlaka, sonra deriz ki “bir daha dikkat edeceğim” ama yapamayız!

Ravel bir yüksek ritme geçti!

Yada birini görürüz ” aa ne iyi bir insan” deriz, henüz tam tanımadan, hoopp hayal kırıklığı!”bir daha dikkat edeceğim” deriz ama yapmayız!

Ravel bir yüksek ritme geçti!

Aile içinde onaylanmak ve sevgi almak için heder etmişizdir kendimizi; herkesin işine koşmuşuz, sevginin en güzelini vermişiz, saygıda kusur etmemişiz falan; bir bakarız yaptıklarımızı yapamayınca aile de bir kenara bırakmış bizi!”tamam artık beni gerçekten seven böyle de sever, onaylanmaya ihtiyacım yok deriz önce, sonra yine içimizdeki duyguya yeniliriz belki!

Ravel bir yüksek ritme geçti!

Hakkımızı aramaktan vazgeçişlerşmiz ” amaan ne uğraşıcam Allahtan bulsun” deyişlerimiz, sonra tekrar enayi yerine konulmalarımız!

Ravel bir yüksek ritme geçti!

Ta ki en yüksek ritme ulaşıp eşik atlamaya her yaklaştığımızda, bir tur daha dönmemize; bu defa yeni enstrümanlarla daha da yükselip yeni eşiği atlamaya ramak kala yeniden yeniden ve yeniden tur atmamıza; belki aynı daire üzerinde değil ama yükselerek her defasında genişleyen bir rota üzerinde gezinmemize velhasıl tekamülümüzü tamamlayabilmemiz için hep benzeri notaları başka başka insanlarla çalışımıza benzemiyor mu!

Başarana kadar yükselen bir ritim ve potansiyel enerji ile çatlama aşamasına gelene dek helezon çizerek dönüşlerimiz gibi değil mi!?

Aynı rolu oynayan farklı insanlar; aynı konunun bu defa yenge değil teyze ile olanı; affedemediklerimiz yüzünden tolerans gösterdiklerimiz yada kendi yaralarımız yüzünden acıdıklarımız yahut acımanın dozunu kaçırarak kendimizden çok verişlerimiz!

* *

15 dakika kadar sürüyor Bolero De Ravel! Hiç bitmeyecekmiş gibi; “şimdi galiba daha da yüksek bir ritimle geliyor ” dedirterek çarpıntıyla sürer fakat en nihayetinde en üst noktada biter!

Hayatımız gibi!

Tekrar ve tekrar aynı notalarla bu saplantılı melodiyi çalmak, dinlemek yerine yeni melodilere geçmek, eşikleri atlamak, farketmek; “bu nota dizimi güzel de daha fazla enstrüman, ses, insan eklemeden; farkedip geçsek mi artık” diyerek sonlandırmak ve o boğucu sarmaldan çıkmak gerekmez mi?

Bence gerekir!

O zaman 2020’de aynı melodiyi çalmayı; farklı enstrümanlar da ekleyerek, tabiri caizse aynısının laciverti ile uğraşmadan; bırakarak yenilenmeye ne dersiniz!?

O zaman hadi!

Mutlu Yeni yıllar, yeni başlangıçlar olsun!

Sevgiler

Banu Ergün