Veresiye Defteri

Senelerin bakkalıydı..Elinde kalınlığından sayfa uçları kıvrık veresiye defteri, mahçup müşterilerine:

“Üzülme ödersin,borcu düşünme şimdi, hele bi toparla,buradayız sen de ben de kaçmıyoruz ki!” derdi.

Farketti ki defteri iyice kabarmış olanlardan biri arka sokaktaki marketten hem de nakit alışveriş etmekte ve yolu dolandırarak evine varmakta!İnanamadı!Değildir, yanlış görmüşümdür dedi.

Gözledi sonra bir süre, baktı defter kabarık ama paralar markete akıtıyor ve ne zaman bakkala gelse “o çürük , bu pahalı” bahaneler buluyor üstelik borcu ödemek gibi bir niyeti yok!

Taşınır arka sokağa daha geniş bir eve!

Bakkal “yahu parası yoktu bu nasıl iş” der!Utanır alacağını da isteyemez!Borçlu pişkin, ödemek gibi bir niyeti olmadığı gibi bok atar her gelişinde bakkala!

Sonra dükkanı kötülediğini duyar bakkal, bir daha yıkılır!

Aldığı malların paralarını ödeyemez hale gelmiştir sorumsuz pişkinler öder diye yol gözlemekten!Ama ne gelen vardır ne giden!

Sonra birgün gözündeki perde kalkıverir aniden.Enayi yerine konmak ağır gelir , alır defteri kolunun altına, alacağını istemeye gider!

Kıyametler kopar!

Pişkin borçlu “ama sen bana borcu düşünme dedin?Şimdi bu yaptığınla beni sırtımdan vurdun!” der!

Zeytinyağı gibi su üstüne çıkmak,

Hem suçlu hem güçlü olmak,

Yavuz hırsızın ev sahibini bastırması

..gibi sözler işte hep bu pişkinliğin ürünüdür!

İyilikten maraz doğar dünyasına dönmemiz de!

Pişkinliğin sınırı yoktur!Niyet bozuksa yalanla acındırma ile başlayıp iftiraya varan bir yol izlenir pişkinlerce!

Peki ders nedir!?

Dengede kal!

Acıma acınacak hale düşersin!

Kimse alacaklısını sevmez!

Niyeti baştan beri hep kötü olan çirkinleşir!

Bununla beraber geç de olsa her maske birgün düşer ve eden mutlaka bulur!

Sana düşense hakkını almaktır bakkal amca!Edepsizler iyice palazlanmış olsa da!

Banu Ergün