İsimsiz..

Denize sevdalı bir gemiydim ben,nereye gideceğini unutmuş, rüyalarını bir kenara koymuş, mecburi rotalara memnuniyet taşıyan!

Hangi limana sığınsam biri çıkar gemimin ya dümeni ile düzeltmelisin diye oynar; ya yelkenlerimi indirir yada gereksiz açtırır; ya pusulan bozuk diye hepten şaşırtır; ya delinir sağlamlaştıralım diye daha büyük hasar açardı gövdemde!

Herbiri ayrı fırtınada zorluğum oldu!Ya dümeni doğrultamadım ya yanlış yöne gittim yada yelkenlerim yırtıldı.

Öyle yada böyle yeni bir limana varabildim o başka!

Yeni bir limana vardım hepsinden sonra!Bambaşka,iki siyah bilir göz karşıladı beni sıcacık!Kucakladı!

“İyi denizcisin belli de ne diye bu kadar oynattın geminle!Sen kendin bilirdin yolunu da yönünü de denizi de!Dalgalarda dans etmek varken kendini bilmezlerin bozdukları yormuş seni!Lakin belli ki sen de safmışsın!Aklını kullanmamış kendini teslim etmişsin ehil olmayanlara bir de!”

“Önce bil ki: gemin sağlam, yelkenlerin kumaşı iyi!Sonra: pusulanı düzelt; şurası kuzey şurası batı!Ammaa! yönüne illaki sen karar ver!Bodoslama girmişsin limana, öyleyse dümen düz olmalı değil mi,hadi düzelt!Kendin yapabilirsin!Bak bu kitap da haritan!Seç gitmek istediğin yönü,yol gösterecek sana,hadi! rüyanı gerçekleştir!”

Oturduk limanda; O anlattı, ben dinledim yıldızların altında gecelerce!Yön bulmayı öğretti!

İki siyah bilir göz!Ve onun müşfik sahibi!Yolumu aydınlattın, rüyamı hatırlattın, gemimi onardın!

Korkmuyorum artık fırtınalardan!Ve biliyorum gemim sağlam!Nereye gidersem gideyim yolda benimlesin, bu gemiyi terketmezsin!

Kadim dostum!Bu yazı sana, senin için!

En güvenli limanım, en kıymetli sadık dostum!

İyi ki varsın!

Banu Ergün